Bu Son
Küçük bir nefesle başladı önce her şey
Yaşam kapısını kilitleyip,
Kör kuyuya attı anahtarını.
"Bir daha yapmam." diyordu, genç adam.
Ciğerlerine her dolduğunda o zehir
"Bu son" diyordu, kendi kendine
Bu, son...
Her seferinde tekrarlıyordu bu sözü.
Daha fazla yayılıyordu o zehir damarlarına
Elindeki sigaranın bitişinde,
Ve fokurdatışında nargileyi.
Başkalarının da hayatlarından çalıyordu.
Tıpkı kendisine yaptığı gibi.
Zamanla iyice çöktü bedeni.
Öksürüklerin ardı arkası kesilmiyordu.
Belki de çocuklarına bırakabileceği tek mirastı bu.
Acı ama gerçek olan tek miras.
Sadece kendine zarar verdiğini sanıyordu.
Fakat en büyük zararı çocukları görüyordu.
Onların o küçük bedenlerinden.
Bu kötü zehrin pençesine takılıyordu.
Kendine hazırladığı gün geldi çattı sonunda.
Adam büyük oğluna baktı,
"Bir sigara daha ver" dedi.
Titreyen elleriyle zor zor yaktı sigarasını.
İyice bir nefes çekti.
O zehri tüm iliklerinde hissetti.
Çünkü gerçekten
Bu, son kezdi.
Nilgün Kalender
KASTAMONU
Şiirci
Bu Son şiiri için yorum yazın...
Bu Son şiiriyle ilgili yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.